villanelles na ’t SchrijfNest op 21 februari – 02

In het verslag De trein is altijd een beetje reizen verwees ik naar een extra opdracht: thuis op zoek gaan naar een mogelijke link tussen hun sprinter, een schilderij van Jan Demey en hun pantoum en de mogelijke link verwoorden in een villanelle.

NicoleD schreef op haar blog onder meer: Mijn Villanelle breekt de stilte…

ik hoef niet te wachten
ik volg mijn reis, alleen
soms met een avontuurlijk kantje
en met kleine uitschuivertjes

af en toe kijk ik in mijn kleine spiegeltje
ik hoef niet te wachten
ik voel een haast onmerkbaar tikje

ik moet vooruit
soms met een avontuurlijk kantje
ik glimlach

ik krijg er smaak in
ik hoef niet te wachten
het klokje tikt

ik laat mijn stem horen
soms met een avontuurlijk kantje
ik geniet

ik zet mijn reis voort
ik hoef niet te wachten
ik leef!

---

ChantalW schreef op haar blog Schrijfselssite niet één maar twee villanelles (naast enkele sneeuwballen). Hieronder beperk ik mij tot de villanelle die een koppeling maakt tussen haar sprinter en haar pantoum (ego-loos); voor dit laatste liet zij zich inspireren door onderstaand schilderij.

Station en huwelijk:
analogie voor reizen.
Ook naast de sporen kun je lopen.
Ticket enkele reis of heen en terug?
Vertrouwen groeit door transparantie.
Station en huwelijk: analogie voor reizen.
Verandering in bestemming:
stap ik over of reis ik door?
Ook naast de sporen kun je lopen.
Een noodrem kan handig zijn,
kan de reis doen keren.
Station en huwelijk: analogie voor reizen.
Trouw in compartimenten verdeeld,
getrokken door dezelfde locomotief.
Naast de sporen maak je de mooiste reizen.
Onverwachte uitzichten maken ademloos.
Soms is de eindbestemming slechts illusie.
Station en huwelijk: analogie voor reizen.
Aangekomen.

Ego-loos
wit zwart contrast
staketsels als mijlpalen
gevederde rustplaats of keerpunt?
zwart wit contrast
tabula rasa, maagdelijk wit
gevederde rustplaats of keerpunt?
natuur, van mensen gevrijwaard
tabula rasa, maagdelijk wit
het is volmaakt
natuur, van mensen gevrijwaard
hoe gesloten kan open zijn?
ik verdwijn.
het is volmaakt
wit zwart contrast
ego-loos.

---

HildeM schreef thuis deze villanelle

Met de trein
Naar zee
Als kind met mijn ouders en vrienden
Steevast op 21 juli
Weer of geen weer
Met de trein
In pa zijn jaarlijks verlof
Een traditie
Als kind met mijn ouders en vrienden
Zwempak mee
En andere spullen
Met de trein
Spelen in het zand
Een ijsje eten
Als kind met mijn ouders en vrienden
Picknick mee
Zo naar uitkijken en zo vlug voorbij
Met de trein
Terug naar ons spoorwegstation

Van harte, Viviane Van Pottelberghe – 25 februari 2018.

foto’s: ©vivapo